mentaal niet voorbereid

Alweer 3 dagen verder in Beijing en weer genoeg dingen mee gemaakt en gezien:-)

De dag na de Forbidden City was het de 'regel dag'. We wilde graag kijken hoe we bij de Great wall konden komen en kaartjes zien te krijgen voor de bus of trein richting Ulaanbaatar (hoofdstad van Mongolië) of Erlian (grensstadje van China/Mongolië). Eerst bedacht om tourist information te googlen om daar informatie te krijgen. Eerste kantoortje hadden we zo gevonden, maar dicht. Daarna de andere kant op gegaan en daar weer een kantoortje dicht.. Toen maar terug gegaan naar de hotelkamer en besloten om naar een duur hotel te gaan, om daar ons tripje naar de Grote muur te boeken.
Geprobeerd om een taxi te krijgen, maar niemand wilde ons mee nemen:-( omdat we de toeristenprijs niet wilde betalen. Toen zijn we van ellende maar een macdonalds ingestapt om daar informatie te krijgen maar ook hier konden ze ons niet verder helpen. Toen maar besloten om ons helemaal vol te proppen met overheerlijke fast food hamburgers en patatjes:-D
Daarna hadden we ons dus weer vol gegeten met goede moed en alsnog een taxi weten te scoren naar het Novotel. Hiervan hadden we een kaartje gehad van andere Nederlanders die we tegen waren gekomen vlakbij de Forbidden City. Hun hadden ons ook verteld dat ze een leuk tripje hadden geboekt naar de grote muur.
Bij het Novotel konden we dan uiteindelijk (het was ondertussen al 2 uur 's middags) een leuk tripje boeken voor een normale (nog best veel, maar we waren er echt helemaal klaar mee) prijs. Maar ja, toen moesten we betalen en zoveel geld hadden we niet meer bij ons. Maar aan de overkant zat een pinautomaat, dus daar even geld pinnen dachten we. Maar niets is minder waar. 3 verschillende banken maar geen geld hoor!! We schrokken ons kapot! zou er iets met de rekening gebeurt zijn? er stond toch nog meer dan voldoende op? Terug naar het Novotel en uitgelegd dat we niet konden pinnen, maar we mochten wel even op hun wifi om te kijken of er iets met de rekening was. Gelukkig.. het ligt gewoon aan die stomme Chinese banken. Er zat niets anders op, dan weer een taxi terug te nemen naar het hotel en met de credit card geld op de nemen. 15 minuten geprobeerd verschillende taxi aan te houden. Of ze voegen belachelijk hoge prijzen, of ze keken je niet eens aan en zeiden niets. Frustratie, frustratie!! besloten om terug te lopen naar het hotel (ongeveer 4 km), want er zat niets anders meer op. Na ongeveer 3 km kwamen we langs 'the bank of China' Bjorn had het briljante idee om het daar toch nog te proberen. Ik geloofde er niet meer in, omdat die andere 3 banken het ook niet deden. Maar ineens kwam er geld uit.. JEEEHHHH eindelijk, we hebben in ieder geval geld. We konden alleen echt niet meer lopen, maar we moest toch weer 3 km terug. Maar ineens was het geluk aan onze zijde. Er stopte een taxi voor ons, om mensen eruit te laten. wij konden erin en hij wou gewoon zijn meter aan zetten!! zo blij. We konden terug naar het Novotel en onze tickets betalen. Het stond vast, we gaan morgen naar 'The great wall'!!
Maar we waren nog niet klaar voor de dag. We moesten ook nog treinkaartje hebben. De aardige Chinese mevrouw bij het Novotel had voor ons in het chinees station genoteerd, zodat we dat konden laten zien. We stapte het hotel nog maar net uit en er was een fiets taxi die ons wel naar het station wou brengen. Goed duidelijk afgesproken een prijs afgesproken, maar toen we er aan kwamen wou hij ons weer afzetten. Hij had even een 0 achter het bedrag geplakt, dus ipv 30 moesten we 300 betalen. Wij waren zo boos (alweer) dat we die 30 neergegooid hebben en weg zijn gelopen. Ze zoeken het maar uit! En we moesten nog zeker 10 minuten lopen voordat we er echt waren. Achteraf denk ik dat hij ons niet te dicht bij het station wou afzetten, omdat daar veel politie was.
Oke op het station.. uuh Bjorn waar denk jij dat we naar toen moeten? 1 grote stinkzooi aan chaos! Verschillende loketten geprobeerd (zelf die van een vliegmaatschappij in de hoop dat ze een beetje Engels konden en ons de goede kant op stuurde) maar niets leek er op dat het zou gaan lukken. Aan de helemaal linker kant kwamen we uiteindelijk bij iets om je bagage in te chechen en hun zeiden bleven maar naar een blauw vestje wijzen, waaruit wij hebben opgemaakt dat het iets met blauw te maken had. Dus ik zag een blauw bord in de verte en liep daar naar toe, aangekomen blijk het een groot boord met vertrek tijden te zijn. Daar hadden we ook niet veel aan. Toen zag ik een ander blauw boord en liep die richting op. Maar dat was iets heel ander, maar doordat we daar naartoe liepen zag Bjorn ineens een boord met de verlossende woorden 'ticket'. Dat werd tijd, want we zagen dat de zon aan het zakken was en we wilde daar echt niet meer zijn als het donker werd. OMG 20 loketten met mega rijen. Shit die chinezen die daar achter zitten zullen wel geen Engels praten. Daar tegen over zat een klein loketje daar maar een paar mensen stonden. We gingen het daar maar proberen, ook al wisten we dat het niets zou worden. Maar uiteindelijk kon deze man ons wel vertellen dat we het meeste kans hadden bij loket 1 op een Engels sprekende man. In inderdaad, deze man kon voldoende Engels om te begrijpen dat we naar Ulaanbaatar wilde. Maar helaas deze ticket verkocht hij niet. Elian dan?? vroeg ik met mijn puppyogen die zich bijna gingen vullen met tranen. Ja die had die nog wel, maar alleen de luxe plaatsen. Maar dat vinden we helemaal niet erg! Dit zijn wel luxe platen in een lokale trein, dus je moet je er niet te veel bij voorstellen en we hoeven er dan ook niet te veel voor te betalen. Maar gelukkig we kregen ineens weer zo'n grote positieve boost en die konden we wel even gebruiken. Met een grote glimlach zijn we dan ook weer naar buiten gelopen en aan de zon te zien hebben we nog wel genoeg tijd om een taxi te scoren. We hadden een boordje met taxi gezien, dus we dachten dat we daar wel naar toe konden. Wooooh is dat de rij? bijna 100 mensen voor ons. Toch maar besloten om een stukje te gaan lopen, ook al konden we niet meer na zo'n dag en hingen de vellen aan mijn voeten van de blaren. Ongeveer 10 minuten verder gelopen en toen langs de kant van de straat gaan staan. Maar helaas alle taxi's die voorbij kwamen, kwamen van het station en zaten dus al vol. Verder lopen was geen optie, omdat we ondertussen wel een beetje verdwaald waren.
Gelukkig stopte er na een minuut of 10 een taxi om andere mensen eruit te laten en zijn we er letterlijk op af gerend. Hij had gelukkig goede bedoelingen en deed zijn best om ons te begrijpen, maar hij wist echt niet waar ons hotel was. Het ligt dan ook ergens in een achterbuurt van Beijing. Maar gelukkig hadden we nog een kaartje waarop 'the temple of heaven' om het Chinees opstond en dat is maar 10 minuten lopen vanaf ons hotel vandaan, dus daar maar voor gekozen. Dan konden we in ieder geval even zitten op een andere plaats dan de stoep en gingen we weer de goede richting op. Ach die laatste 10 minuutjes lopen konden er ook nog wel bij, we hadden in ieder geval wel alles bereikt wat we wilde en voor morgen stond er een hele leuke dag op de programma. Maar wonder boven wonder zag hij ineens de straat van ons hotel en heeft hij ons netjes voor de deur afzet. Ik kon hem wel zoenen! Niet gedaan natuurlijk, vieze kerels hier overal. Even gerust op de hotelkamer, lekker gedoucht en rijst en bbq gegeten. Ik kon weer eens een kip nadoen om duidelijk te maken wat ik wilde eten maar het was wel heerlijk! Maar wel heel pittig. Nu even tijd om bij te komen en uit te kijken naar morgen!